Usta kalem Ahmet Ümit’in, Kadir İnanır ile yaşadığı özel bir anı gündeme damga vurdu. Katıldığı “Lafla Karışık” programında konuşan Ümit, usta oyuncunun “Beyoğlu’nun En Güzel Abisi” adlı romanını okuduktan sonra gece yarısı kendisini gözyaşları içinde aradığını anlattı. Aralarındaki bu duygusal bağ, hem edebiyat hem de sanat dünyasında derin izler bıraktı.
“Gece 23.30’da çaldı telefonum… Kadir Abi ağlıyordu”
Programda samimi açıklamalarda bulunan Ahmet Ümit, olayın gecenin ilerleyen saatlerinde gerçekleştiğini belirtti. Telefonu çaldığında karşısında Kadir İnanır'ı bulan yazar, ünlü oyuncunun duygularına hâkim olamadığını şu sözlerle dile getirdi:
“Kadir Abi telefonda burnunu çekiyordu. ‘Ağlıyorum Ahmet,’ dedi. Şaşırdım. ‘Nevzat’la Evgenia’nın hikâyesi beni mahvetti’ dedi. 'Beyoğlu’nun En Güzel Abisi’ni bitirmiş… Çok etkilenmiş.”
Ümit, Kadir İnanır’ın kitabın özellikle Komiser Nevzat ve Evgenia karakterlerinin arasındaki duygusal derinlikten çok etkilendiğini söyledi. Bu anı anlatırken gözleri dolan Ümit, o gecenin kendisi için unutulmaz olduğunu belirtti.
“Kadir Abi dışarıdan sert ama kalbi pamuk gibi”
Ahmet Ümit, Kadir İnanır’ı sadece ekranlarda gördüğümüz sert karakterli biri olarak tanımlamanın haksızlık olacağını ifade etti.
“O, duygularını saklamayan, kalbiyle yaşayan bir adam. Dışarıdan bakıldığında sert biri gibi duruyor ama aslında çocuk kalpli, içten ve çok samimi bir insandır.”
Kadir İnanır’ın sanata ve edebiyata olan ilgisinin yıllardır sürdüğünü belirten Ümit, “Onun gibi büyük bir oyuncunun hikâyemle bu kadar duygulanması, yazdıklarımın ne kadar doğru yerlere temas ettiğini gösteriyor” dedi.
Komiser Nevzat ve Evgenia’nın hikâyesi neden bu kadar etkiliyor?
Ahmet Ümit’in birçok eserinde yer alan Komiser Nevzat karakteri, yalnızlığı, adalet duygusu ve geçmişinde sakladığı acılarıyla okuyucunun kalbine dokunuyor. “Beyoğlu’nun En Güzel Abisi” adlı romanda ise Nevzat ile Evgenia arasındaki imkânsız aşk, romanın duygusal zirvesini oluşturuyor.
Kadir İnanır gibi bir oyuncunun bu öykü karşısında gözyaşlarını tutamaması, karakterlerin ne kadar gerçekçi ve samimi işlendiğini bir kez daha ortaya koydu. Bu hikâye sadece bir polisiye roman değil, aynı zamanda derin bir aşkın ve kaybın hikâyesi olarak da hafızalara kazındı.