Almanya’nın başkenti Berlin, 7 Eylül 2025’te ilk kez “Kürt-Yahudi Kongresi”ne ev sahipliği yapacak. Yahudi-Alman Değerler Girişimi ile Almanya Kürt Topluluğu tarafından organize edilen etkinlik, resmi söylemde “ortak gelecek” ve “dayanışma” temalarıyla tanıtılıyor. Ancak kongrenin konu başlıkları ve davetli profili, Türkiye’nin ulusal güvenlik çıkarları açısından dikkatle incelenmesi gereken unsurlar içeriyor.
Kritik Başlıklar
Kürt karşıtlığı ve terörle mücadele söylemleri:
Avrupa’da “ayrımcılık” başlığı altında ele alınacak olan Kürt meselesi, PKK ve uzantılarının siyasi meşruiyet alanı kazanmasına hizmet edebilir. Bu durum Türkiye’nin terörle mücadele politikaları açısından risk barındırıyor.
İslamcı ve milliyetçi ideolojiler tartışması:
Türkiye, İran ve Arap ülkelerinin “radikal ideolojiler” üzerinden masaya yatırılması, Ankara’nın dış politikasına yönelik eleştirilerin uluslararası bir zeminde örgütlenmesine kapı aralayabilir.
Ortak değerler ve ittifak stratejileri:
Yahudi ve Kürt toplulukları arasındaki iş birliğinin kurumsallaşması, Orta Doğu’da yeni ittifak hatlarının oluşmasına zemin hazırlayabilir. Bu da Türkiye’nin bölgesel nüfuz alanını doğrudan etkileyebilir.
Kimler Katılıyor, Amaç Ne?
Kongreye siyasetçiler, akademisyenler ve sivil toplum temsilcileri davet edildi. Organizasyonun perde arkasında, Türkiye’nin bölgesel politikalarına mesafeli ve hatta karşıt duruşuyla bilinen çevreler bulunabileceği iddia ediliyor.
Olası Senaryolar ve Riskler
Dış politika boyutu: Türkiye’nin uluslararası imajı ve müttefiklik ilişkileri, kongre sonrası oluşabilecek söylem birlikleriyle sınanabilir.
İç güvenlik yansımaları: Avrupa’daki benzer etkinlikler, zamanla Türkiye içindeki etnik ve ideolojik fay hatlarını besleyebilir.
Bölgesel denge: Yeni ittifak arayışları, Türkiye’nin Orta Doğu ve Doğu Akdeniz politikalarını dengeleme kapasitesini zorlayabilir.
Sonuç ve Ankara’ya Mesaj
Berlin’deki “Kürt-Yahudi Kongresi”, yalnızca bir kültürel dayanışma toplantısı olarak görülmemeli. İçerdiği gündem başlıkları, davetli profili ve potansiyel mesajlarıyla, Türkiye’nin hem diplomasi masasında hem de güvenlik alanında stratejik refleks göstermesini gerektiren bir gelişme.
Ankara’nın bu süreci yalnızca izlemekle kalmayıp, diplomatik kanallar, kamu diplomasisi ve uluslararası hukuk mekanizmalarıyla aktif şekilde yönetmesi önem arz ediyor.