Özel Röportaj / Ebru Okanlar
Müziğinizde neden özellikle Gazze ve Doğu Türkistan’a vurgu yapıyorsunuz?
Çünkü sanatın da zekâtı olduğuna inanıyorum. İlmin zekâtı vardır, paranın zekâtı vardır; ben de popülerliğimin zekâtını bu meseleleri gündemde tutarak ödüyorum. Geri durmak bana ar gelir.
Bu duruşunuz size ne tür engeller getirdi?
Özellikle Avrupa’da. Daha önce yıllık Schengen vizelerim olmasına rağmen şimdi konser gününe denk gelen kısa süreli vizeler veriliyor. Filistin mitinglerine katıldığımız için global medyada mimlenmiş durumdayız. Elhamdülillah, Filistin sevgimizi Filistin’i göremeyerek ödüyoruz.
Boykot çağrılarınız da dikkat çekiyor. Neden bu konuda özel bir girişim yaptınız?
Çünkü sadece “Starbucks’a gitmeyin” demek yetmez. Eğer alternatifi üretmezsek insanlar yine oraya yönelir. Bu yüzden kardeşimle birlikte tamamen yerli ve milli bir kafe markası kurduk. Boykot çağrısının karşılığını, kendi markamızla veriyoruz.
Rap’i seçmenizin özel bir sebebi var mı?
Rap, gençlere ulaşmak için en güçlü araçlardan biri. Şiirle başladım ama ritim ve söz birleştiğinde mesaj çok daha etkili oluyor. Rap serttir ama ben o sertliği yalnızca hak edene yöneltiyorum. Gençleri kazanmak için ise daha ılımlı bir dil kullanıyorum.
Sanat anlayışınızı nasıl özetlersiniz?
Malcolm X’in sözüyle: “Yüzlerce asker bir koğuşta yatıyor ama bir kişi ‘koğuş kalk’ dediğinde hepsi uyanıyor. Bütün uyanları uyandırmak için bir uyanık yeter.” Benim amacım da gençleri uyandırmak.